மறத்துப்போற குளிர்! அசைவ நகைச்சுவை நேரம்!

காலேஜுக்கு மட்டம்போட்டுவிட்டு அந்தப் பொண்னு கோவையிலிந்து தன் காதலனுடன் அவன் காரிலேயே (இப்பல்லாம் எந்த காலேஜ் பொண்ணு கார் அல்லது டூ-வீலர் இல்லாத பையனக் காதலிக்கரா?) ஊட்டி சென்றுவிட்டாள். மாலை மூணுமணி வரைக்கும் ஜாலிதான். அப்புறம். “நான் ஒடனே கோவை திரும்பணும்டா. இருட்டறதுக்குள்ள வீட்டுக்குப் பொயிடணும்” என்றாள். கார் புறப்பட்டது.

அப்ப திடீர்னு பனிப் பொழிவு. ரோட்ல வேற எந்தக் காரையும் காணோம். அவன், “கார்ல ஒரு வீல் என்னமோ கோளாறு போல இருக்கு. எறங்கிப் போய் பாத்துட்டு வரேண்டி.” என்றான். பயங்கர குளிருல, ஒரு கம்பளி போர்வைய எடுத்து இழுத்து ஒடம்பு பூரா சுத்திண்டு போய்ப் பாக்கறான். முன் வீல் ஒண்னு லூசா இருந்தது. கழண்டேபோய் இருந்தா அவனால ஒண்ணும்செய்யமுடியாது. ஒரு ஜாக் போட்டு தூக்கி வச்சி, அந்த வீல கழட்டி மாட்டவேண்டியிருக்கும். அது ஒரு ஆளால அந்தக் குளிர்ல முடியாது. இப்ப ஒரு வீல் கொஞ்சம் லூசு. ஒரளவு டைட் பண்ணிட்டா கோவை வரைக்கும் போய்ச் சேந்துடலாம். ஒரு மெகானிக் கிட்ட காரை ஒப்படைச்சிடலாம்.

டிக்கில இருந்து ஸ்பான்னர், சுத்தியல் முதலான இன்ஸ்ட் ருமெண்ட்ஸ் எடுத்துகிட்டு, கம்பளிப் போர்வையிலிருந்து வேலை செய்வதற்காக ரெண்டு கைகளையும் மூச்சு வுடறதுக்காக மூக்கு வாய் இவற்றையும் திறந்து வச்சிண்டு வீல டைட் செய்ய போரான். கொஞ்சநேரத்துல, விரல்கள் மறத்துப் போய், வேலை செய்யமுடியாம ஆயிடிச்சி. காருக்குள்ளேவந்து, “இந்த கைகளை உன் தொட நடுவுல, கூதிமுடிமேல வச்சிக்கரேண்டி. கொஞ்சம் ரத்த ஓட்டம் வரட்டும்” வந்தது, மறுபடி வீல டைட் பண்ன ஆரம்பிச்சான். திரும்பவும் சீக்கிரமே கை மறத்துப்போக, . இப்படியே மூணு நாலு தரம் நடந்தது.
அடுத்த தடவை அவன் காருக்குள்ள வந்து தன் கைகளை அவ கூதிமேல வைக்கணும்னு சொன்னபோது, அவ கேட்டா: “ஏண்டா, உன் மூக்குகூடதான் பனில நனைஞ்சிகிட்டே இருக்கு. இந்த தரம் அங்க அத வச்சிக்கறயாடா? “

குளிர் ஆண்களுக்கு தான் மறத்துப்போகும் போல இருக்கு. பெண்களுக்கு சூட்ட கெளப்பி விட்டுடுதோ?