ஒரு பார்ட்டில ரெண்டு பேர் – ஒரு ஆண், ஒரு பெண் – சந்திக்கிறார்கள். ஒத்தரோட ஒத்தர் பேசிக்கொண்டிருந்தப்ப ரெண்டு பேரும் டாக்டர்கள்னு தெரிஞ்சிக்கிராங்க. பார்ட்டி முடியறச்ச அவன் சொன்னான்: “ஏங்க இன்னிக்கி ஒரு நாள் ராத்திரி நாம்ப ரெண்டுபேரும் இங்கயே ரூம் எடுத்துக்கிட்டு ஜாலியா இருந்துட்டுப் போவமா? இது ஒருநாளைக்கு மட்டும்தான்—எந்த கம்மிட்மெண்ட்டும் இல்லாம.” டாக்டர் பொழப்பு ரொம்ப கஷ்டமாச்சா — எப்பப் பாத்தாலும், வியாதி, நோயாளி, மருந்து, ஊசி, ஆபரேஷன் – ஒரு மாற்றம் இருந்தா தேவலைன்னு தோணிச்சு, சரின்னு அவளும் ஒத்துக்கறா.
ரூம்ல போய் ரெண்டுபேரும் படுக்கத் தயாராகறாங்க. அவ தன் கைகளை சோப் போட்டுத் தேக்கறா, நல்லா தேக்கறா, கழுவறா, திரும்பவும் மணிக்கட்டு வரைக்கும் லிக்விட் சோப் போட்டு அதோட கொஞ்சம் டெட்டால் கலந்து தேச்சிகிட்டு கழுவறா, கழுவறா சுத்தமா கழுவறா. ஆண் டாக்டர் “நீங்க சர்ஜன் (surgeon) தானே?” அப்படின்னு கேக்கறான். ‘ஆமாம், அது உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?”
“அது, நீங்க கைய க்ளின் பண்ற மும்முறத்துல்யே சர்ஜன் ஆபரேஷனுக்கு முன்ன கைய ஸ்க்ரப் (scrub) செய்யறமாதிரி தெரியுதே” என்றாள். இருவரும் கட்டிலில் படுத்தனர். பேச்சே இல்லாமல் கருமமே கண்ணாயினர்.
மறு நாள் காலை. பிரியும் நேரம். அந்த பெண் சர்ஜன் கேட்டாள்: ‘ஏங்க நீங்க எந்த ஆஸ்பத்திரியில அனஸ்தடிஸ்ட் ( anesthetist, ஒரு மேஜர் ஆபரேஷனுக்கு முந்தியும் ஆபரேஷனின் போதும் நோயாளி வலியோ வேற எந்த உணர்ச்சியுமோ தெரியாம மறத்துப்போக மருந்து தருபவர்) வேலைல இருக்கீங்க?”
“நான் அனஸ்தடிஸ்ட்னு உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?”
“அதான் நீங்க என் புண்டைல ஒங்க சுண்னிய நொழச்சதோ ஓத்ததோ கூட எனக்குத் தெரியலையே. வழக்கமா என்னை யாராவது ஓக்கும்போது உணர்ச்சியால வெடிச்சிப் போயிடுவேன் டாக்டர்” என்றாள் !
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.